افزایش قند خون ممکن است منجر به کاهش فواید ورزش هوازی شود
تمامی پزشکان ،ورزش هوازی منظم را شدیدا توصیه می کنند ، چرا که اهمیت ورزش های هوازی برای دستیابی به سلامت عمومی بیشتر ثابت شده است .اما محققان مرکز دیابت جوسلین اکنون دریافته اند که برخی از فواید ورزش هوازی ممکن است با قند خون بالاتر از حد نرمال کاهش یابد ، شرایطی که به آن هایپرگلایسیما اطلاق می شود .
این دستاوردهای در مورد ورزش های هوازی در مدل های موش آزمایشگاهی و انسان هایی که مبتلا به هایپرگلیسمی مزمن بوده و در محدوده دیابت قرار دارند ، به دست آمده است. دکتر سارا لزارد ، دکترمتخصص این تحقیق در بخش تحقیقات بالینی این موضوع را تایید می کند. متابولیسم اثر کرده در این تحقیق نیز کاملا مورد بررسی قرار گرفته است.
این مطالعه همچنین نشان داد که این ناهنجاری مستقل از چاقی و انسولین در خون است. مطالعات بالینی در این پژوهش نشان داده است که مبتلایان به دیابت یا مقادیر بالای قند خون به طور عادی برای بهبود کیفیت و زمان ورزش هوازی خود در مقایسه با افرادی که قند خون طبیعی دارند ، تلاش بیشتری می کنند. دکتر لسارد در این تحقیق عنوان می کند : ایده اصلی در این مطالعه این بود که ببینیم آیا وقتی قند خون بیش از حد نرمال را در موشها القا کنیم ، توانایی آنها در بهبود آمادگی هوازی مختل خواهد شد یا نه؟ لسارد که استادیار پزشکی در دانشکده پزشکی هاروارد است در این مطالعه به دنبال کشف مکانیسم هایی است که منجر به سطح آمادگی کم در افراد مبتلا به هایپرگلیسمی می شود .
تیم تحقیقاتی مذکور از دو مدل موش آزمایشگاهی استفاده کرد که نشان دهنده دو عامل عمده قند خون در انسان است. یک گروه از موش ها رژیم غذایی غربی مصرف کردند ، که حاوی مقدار زیادی قند و چربی اشباع بود که علاوه بر قند خون باعث افزایش وزن نیز می شود. گروه دیگر برای تولید انسولین کمتری مورد بررسی قرار گرفتند . این موضوع باعث افزایش مشابه قند خون به عنوان رژیم غذایی غربی شد ، تا موش ها رژیم کمتری از نظر قند و چربی مصرف کنند و وزن طبیعی بدن را حفظ کنند. به دنبال آن هر دو گروه به برنامه تمرینی كه در آن چرخهای چرخش در قفس های خود بود برداختند ، تا آمادگی هوازی آنها مورد بررسی قرار گیرد . در هر دو گروه موش ها ، در طی مطالعه حدود پانصد کیلومتر دویدند ، اما به طور متوسط ، نتوانستند ظرفیت ورزش هوازی خود را در مقایسه با موشهایی که قند خونشان پایین تر است ، بهبود ببخشند.
لسارد می گوید ، بافت عضلانی می تواند خود را بازسازی کند ، که یکی از دلایلی است که هنگام انجام کار به طور منظم ، ورزش راحت تر می شود. با گذشت زمان ، ورزش های هوازی مانند دویدن یا شنا می توانند فیبرهای عضلانی را تغییر دهند تا در استفاده از اکسیژن در هنگام ورزش کارآمدتر شوند.
وی می گوید: ما رگ های خونی جدیدی را نیز پرورش می دهیم تا اکسیژن بیشتری به عضله منتقل شود ، این به افزایش آمادگی هوازی ما کمک می کند. دانشمندان تصور می كنند كه مقادیر زیاد قند خون با اصلاح پروتئین های “ماتریكس خارج سلولی” در فضای بین سلول های ماهیچه ای (جایی كه رگ های خونی ایجاد شده است) می تواند مانع از بازسازی عضلات شود .
کار قبلی توسط آزمایشگاه لسارد نشان داده بود که یک مسیر بیولوژیکی معروف به مسیر سیگنال جی ان کی می تواند به عنوان نوعی سوئیچ مولکولی عمل کند تا به سلول های ماهیچه ای دستور دهد تا به صورت هوازی یا قدرتی تمرین کنند. دانشمندان دریافتند که این سیگنال ها در موش های مبتلا به هایپرگلیسمی ، با فعال کردن مسیرهای مرتبط با تمرین قدرت ، عبور می کنند . دکتر لسارد در گزارش خود بیان می کند : خبر خوب این است که مدل های ما با قند خون بیشتر در تمرین قادر به بهبود آمادگی جسمی هوازی هستند . همچنین از مزایای مهم آن به کاهش توده چربی و بهبود متابولیسم گلوکز می توان اشاره کرد . بنابراین ، ورزش هوازی منظم هنوز یک توصیه کلیدی برای حفظ سلامت در افراد مبتلا به یا بدون قند خون است.
توجه به این نکته حائز اهمیت است که افراد مبتلا به هایپرگلیسمی همچنین می توانند از سایر اشکال ورزش مانند تمرینات قدرتی که برای حفظ سلامتی توصیه می شود ، بهره مند شوند.
لسارد می گوید : ما اغلب به رژیم و ورزش به عنوان راه های جداگانه برای بهبود سلامتی فکر می کنیم اما کار ما نشان می دهد که تعامل بیشتری بین این دو عامل سبک زندگی نسبت به آنچه که قبلاً شناخته شده بود وجود دارد.
